ΤΕΤΟΙΕΣ μέρες το 1941 η επίθεση των Γερμανών στην Κρήτη ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη, κάτι παραπάνω από ορατή...
Στις 16 Μαϊου -σαν σήμερα- δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Ηρακλείου «Κρητικά Νέα» άρθρο του Μιλτιάδη Πορφυρογένη πρώην Βουλευτή και στελέχους του ΚΚΕ. Είχε τίτλο «Ενωμένοι προς την νίκην». Ο Πορφυρογένης ήταν από τη Λαμία, μα στην Κατοχή και την Αντίσταση βρέθηκε στην Κρήτη καθώς, εκτοπισμένος ως κομμουνιστής στην Κίμωλο (μετά την Ανάφη και την Ακροναυπλία) από το καθεστώς Μεταξά, κατάφερε και δραπέτευσε μαζί με άλλους κρατούμενους και με τη σύζυγό του Φούλη Χατζηδάκη, έφτασαν και βρέθηκαν στην Κρήτη. ( Η φωτογραφία στην ανάρτηση δεν είναι από την Κρήτη αλλά από το Κάιρο τον Μάιο του 1944 όπου ο Πορφυρογένης μαζί με τον Στέφανο Σαράφη ήταν αντιπρόσωποι για τη συδιάσκεψη του Λιβάνου, -αυτό είναι άλλο κεφάλαιο... -Δ.Τζ.).
-Το άρθρο:
«Ο Χιτλερισμός, γερμανικός και ιταλικός, αφού στη χώρα του στραγγάλισε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού και τον έριξε σε αφάνταστη δυστυχία και πείνα, ανάλαβε μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση εκστρατεία για να υποδουλώσει ολόκληρο τον κόσμο στο ζυγό της φασιστικής κτηνωδίας και βαρβαρότητας. Η μικρή μας σε έκταση, μα μεγάλη σε ζωή και σε αγώνες για τη λευτεριά χώρα, παραδόθηκε, ηθικά νικήτρια και όχι νικημένη στα χέρια του κατακτητή. Στην Ακρόπολη του Περικλή και της δημοκρατικής Αθήνας, εκεί όπου ακούστηκαν οι συνταρακτικές, και για σήμερα, εκκλήσεις του Δημοσθένη υπέρ της ελευθερίας, σηκώθηκε το σύμβολο της βαρβαρότητας και της δουλείας, ο αγκυλωτός σταυρός.
Και μένει η Κρήτη... Το νησί όπου και η κάθε πέτρα έχει κάτι να διηγηθεί για κάποιο αίμα που χύθηκε σε αγώνα για τη λευτεριά, για κάποιον ηρωισμό, που του στάθηκε μάρτυρας. Στην καινούργια αυτή φάση του τιτανίου αγώνα της Ελλάδας μας, όπου η Κρήτη γίνεται ο προμαχώνας της ελευθερίας, καθήκον του κάθε Έλληνα είναι να σταθεί άξιος στρατιώτης του μεγάλου και ιστορικού αυτού αγώνα, που οι συνέπειες του για το μέλλον του ελληνικού λαού θάναι τεράστιες.
Το ίδιο καθήκον πέφτει και πάνω στους κομμουνιστές. Είναι τιμή μας, που ο φασισμός μας έχει ανακηρύξει τον υπ' αριθμ. 1 εχθρό του και που έχουμε ανοιχτές ακόμα, τις πληγές, που μας έδωσε. Κι' αν μισήσαμε το φασισμό γιατί οδηγεί την ανθρωπότητα σε βαρβαρότητα χειρότερη από μεσαιωνική, τον μισούμε πιο πολύ τώρα, που η βρωμερή μπότα του πατάει σκληρά πάνω στο ματωμένο, το ρημαγμένο σώμα της πατρίδας μας. Στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, που είναι αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδος, οι κομμουνιστές πρέπει νάναι στις πρώτες γραμμές. Δεν υπάρχουν διαφωνίες ή επιφυλάξεις, που να μπορούν να τεθούν πάνω απ' το πρώτο, το κύριο, το μοναδικό, για σήμερα, αυτό καθήκον. Ο καθένας μας πρέπει νάναι ανεπιφύλακτα στο πλευρό της Κυβέρνησης στον αγώνα για την άμυνα της Κρήτης, για το τσάκισμα του Χιτλερισμού, για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας. Βλέπουμε την απελευθέρωση της Ελλάδας για το τσάκισμα του Χιτλερισμού και των πρακτόρων του σαν ένα τεράστιο βήμα προς την κοινωνική χειραφέτηση των εργαζομένων, προς την κοινωνική πρόοδο. Και όταν ο Ελληνικός λαός νικήσει, και θα νικήσει, τότε στους ήρωες του σημερινού αγώνα θα υψώσει ένα μνημείο αθάνατο μέσα στους αιώνες: θάναι το ζωντανό μνημείο μιας Ελλάδας λεύτερης, πραγματικά λεύτερης, ανεξάρτητης, πραγματικά ανεξάρτητης, ευτυχισμένης, πραγματικά ευτυχισμένης.
Ας φιλοδοξήσει ο κάθε Έλληνας να βάνει όπου ταχθεί, από ένα λιθαράκι στο μεγάλο αυτό ζωντανό μνημείο. Ας δόση το παν για να γίνει η Κρήτη, η ανίκητη Κρήτη, το γρανιτένιο θεμέλιο, όπου θα σπάσει η Χιτλερική θύελλα και όπου θα οικοδομηθεί αύριο το μεγάλο οικοδόμημα της λεύτερης και ευτυχισμένης Ελλάδας. Απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση αυτού του ιερού καθήκοντος, είναι να δημιουργηθεί μια πραγματική εθνική ενότητα από όλους τους Έλληνες, που τίμια και ειλικρινά ήλθαν να συμμετάσχουν στον αγώνα, ανεξάρτητα από καταγωγή ή πολιτικά φρονήματα. Υποχρέωση όλων μας ντόπιων και ξένων είναι να συμβάλλουμε γι' αυτό παραμερίζοντας διαφορές, πικρίες ή μνησικακίες. Ενωμένοι όλοι σε μια τέτοια ιερή ένωση και με τη βοήθεια των μεγάλων Δημοκρατιών της γης θα διατηρήσουμε ακλόνητα την πίστη μας στον τελικό θρίαμβο του δίκαιου και ωραίου αγώνα μας.
Ας μην ξεχνούμε πως όλοι οι υπόδουλοι Έλληνες με κρυφά σφιγμένες τις γροθιές και με υγρά από τον πόνο μάτια ατενίζουν σε μας με ελπίδες και με εμπιστοσύνη. Ας γίνουμε άξιοι της εμπιστοσύνης, τους και ας δικαιώσουμε τις ελπίδες τους.
Μιλτιάδης Πορφυρογέννης
Δικηγόρος,
πρώην βουλευτής του ΚΚΕ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου