* μαρξιστικά κείμενα, στοχασμοί, απόψεις, για τα σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα * αναλύσεις * ιδέες * και ότι έχει σχέση με τον άνθρωπο σήμερα...
Γ. Βήχας: «Να ακουστεί η φωνή τριών εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας στην καρδιά της Ευρώπης»

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας



"Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογιάννης

..........Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

Powered By Blogger

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Έφυγε από τη ζωή σήμερα Πέμπτη το ιστορικό και ενεργό μέχρι την ύστατη ώρα στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς και του ΕΚΚΕ ο Χρίστος Μπίστης

   ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ   


Χρίστος Μπίστης: Να στραφούμε ενάντια στις αιτίες της κρίσης


Χρίστος Μπίστης – http://vathikokkino.gr/archives/42512



Έφυγε από τη ζωή σήμερα το απόγευμα το ιστορικό και ενεργό μέχρι την ύστατη ώρα στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς και του ΕΚΚΕ ο Χρίστος Μπίστης. Κομμουνιστής και αγωνιστής ακέραιος και αγαπητός πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στα χαρακώματα των αγώνων της εργατικής τάξης.
Γράφει ο Χρίστος Μπίστης 

Η τεράστια φούσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, 12 φορές μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ, αντί να αναχαιτίσει, ήταν αυτή που με το σκάσιμό της τελικά αποκάλυψε τη μεγαλύτερη ίσως κρίση του συστήματος. Οδήγησε σε κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οικονομικών εκβιασμών και τοπικών πολέμων μέσα από την παραβίαση κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Επιχείρησε να διασώσει τις τράπεζες και να ανορθώσει τα κέρδη του κεφαλαίου με λυσσαλέες επιθέσεις ενάντια στον κόσμο της εργασίας, την ανατροπή του συνόλου των κατακτήσεων και δικαιωμάτων που είχαν επιβάλει οι προλεταριακές επαναστάσεις και οι ταξικοί αγώνες ενός ολόκληρου αιώνα, με τελικό στόχο ένα νέο κοινωνικό μεσαίωνα. Από αυτή την ολοκληρωτική βαρβαρότητα άλλη διέξοδος δεν υπάρχει από την αναγέννηση και ανασυγκρότηση των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών και των επαναστατικών κινημάτων της εργατικής τάξης και των λαών.
Αντίστοιχα στην Ελλάδα -από τα πρώτα θύματα της κρίσης- είναι βέβαια απαραίτητη η πάλη του λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση κάθε δικαιώματος που απειλείται ή ανατρέπεται. Για να έχουν όμως αποτελεσματικότητα οι αγώνες αυτοί είναι απαραίτητο να κατανοηθούν οι βαθύτερες αιτίες που προκάλεσαν τις σημερινές οδύνες για τη χώρα και το λαό.
Αιτίες που έχουν να κάνουν με την ίδια την επιλογή της ένταξης στην ΕΟΚ–ΕΕ από τη μεριά της ντόπιας παρασιτικής και κλεπτοκρατικής αστικής τάξης. Μιας ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης που ποτέ δεν υπηρέτησε την αλληλεγγύη των λαών αλλά που χαρακτηρίστηκε πρώτα και κύρια από την ελευθερία-ασυδοσία των αγορών, από το δικαίωμα των ισχυρών να εκμεταλλεύονται τους πιο αδύνατους. Μια ανισομετρία που κλιμακώθηκε με την υιοθέτηση του ευρώ, έξω από κάθε πολιτικό έλεγχο και με μια ισοτιμία κατώτερη από αυτήν που θα επέβαλλε η ανταγωνιστικότητα των κυρίαρχων αλλά πολύ υψηλότερη από αυτήν των χωρών της περιφέρειας, με αποτέλεσμα τα συνεχή πλεονάσματα του Βορρά και τα διογκούμενα ελλείμματα του Νότου. Για την Ελλάδα, αυτή η αρχιτεκτονική είχε αποτέλεσμα τη διαρκή μείωση των εξαγωγών και αύξηση των εισαγωγών. Η αγροτική παραγωγή, από το 15% του ΑΕΠ πριν την ένταξη στην ΕΕ, έπεσε στο 3% στις μέρες μας, ο μισός αγροτικός πληθυσμός έμεινε χωρίς δουλειά και η Ελλάδα από χώρα εξαγωγική έγινε εισαγωγέας αγροτικών προϊόντων. Αντίστοιχα στη βιομηχανία ολόκληροι τομείς έγιναν προβληματικοί, με αποτέλεσμα παρά τις σκανδαλώδεις επιδοτήσεις και δανειοδοτήσεις, να κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο ή να φεύγουν στο εξωτερικό και η βιομηχανική παραγωγή από το 32 % του ΑΕΠ πριν από την ένταξη να έχει πέσει γύρω στο 10%, αφήνοντας άνεργους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. 
Η ακατάσχετη κερδοσκοπία του ευρωπαϊκού και ελληνικού τραπεζικού συστήματος είχαν αποτέλεσμα την πολύ μεγαλύτερη αύξηση των χορηγήσεων δανείων και κερδοσκοπικών τίτλων σε σχέση με τις καταθέσεις, που σήμερα καλούνται να αναπληρώσουν μέσα από την εξοντωτική τους φορολόγηση οι εργαζόμενοι για τη διάσωση και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σε σχέση με τις εισροές κεφαλαίων από την ΕΕ, που υπολογίζονται σε 43 δις, η Ελλάδα δαπάνησε μέχρι το 2009 γύρω στα 260 δις ευρώ για εισαγωγές προϊόντων, δηλαδή για κάθε ένα ευρώ που μας προσέφεραν εμείς τους επιστρέφαμε έξι. Για να ενισχύσει τις πολεμικές βιομηχανίες ΗΠΑ, Γαλλίας και Γερμανίας με παραγγελίες αεροπλάνων με ελαττωματικές μηχανές και υποβρυχίων που γέρνουν, η Ελλάδα υπερχρεώθηκε για να αναδειχθεί δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε στρατιωτικές δαπάνες στον κόσμο. Άχρηστες παραγγελίες από Siemens, Thyssen, HDW κ.λπ. γέμισαν με μίζες τους ντόπιους κλεπτοκράτες. Οι Ολυμπιακοί του πλουτισμού για κάποιους λίγους, που αντί για τον προϋπολογισμό του 1,3 δις που είχε γίνει αρχικά κατέληξαν να κοστίσουν πάνω από 20 δις.
Έτσι οδηγηθήκαμε στην εκτίναξη του δημόσιου χρέους από το 25% του ΑΕΠ πριν από την ένταξη στην ΕΕ, στο 120% μέχρι το 2009 και στο 180% με τα μνημόνια των τελευταίων χρόνων. Ένα χρέος μη βιώσιμο, θηλιά στο λαιμό και κύριο όπλο για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του λαού και του τόπου.
Να γιατί η ανάσα που ζήτησε ο λαός για να μη διαψευστεί θα πρέπει να καταλήξει πέρα από τα «ούτε ρήξη – ούτε υποταγή» στα πλαίσια του ευρώ και της ΕΕ των κάθε λογής ρεφορμιστών και να στραφεί ενάντια στις αιτίες και τις δομές που του προκάλεσαν την κοινωνική καταστροφή. Να απαιτήσει:
  • Τη διαγραφή του ληστρικού–τοκογλυφικού χρέους.
  • Τη ρήξη και αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ
  • Την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο.
  • Τη συνεταιριστική απελευθέρωση της δημιουργικότητας της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
  • Την παραγωγική ανασυγκρότηση σύμφωνα με τις ανάγκες και τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες του λαού και του τόπου.
  • Την ενοποίηση όλων των αγωνιστικών και επαναστατικών δυνάμεων για το άνοιγμα του δρόμου προς την κοινωνική απελευθέρωση, τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.
______________
http://www.inred.gr/christos-mpistis/

Διαβάστε ακόμα.....

               ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ            

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Ετών 17 - "Πεθαίνω τώρα που χαράζει η λεφτεριά, όμως κάνω χαλάλι, τα νιάτα μου για την Ελλάδα."

Ηρώ Κωνσταντοπούλου: Λευτεριάς λίπασμα ... (Βίντεο)

"Πεθαίνω τώρα που χαράζει η λεφτεριά,
όμως κάνω χαλάλι, τα νιάτα μου για την Ελλάδα."

Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Ετών 17

Εκτελέστηκε σαν σήμερα, τις 5 Σεπτέμβρη 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής μαζί με άλλους 49 αγωνιστές αντιφασίστες. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου είχε ενταχθεί στην ΕΠΟΝ ως μαθήτρια και η αντιστασιακή της δράση ανακόπηκε με τη σύλληψή της τον Ιούλιο 1944.
Αφού βασανίστηκε άγρια στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ», στο κολαστήριο των SS στην οδό Μέρλιν, χωρίς να κατορθώσουν οι βασανιστές της να αποσπάσουν την οποιαδήποτε πληροφορία για τους συναγωνιστές της, οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Η εκτέλεση έγινε με 17 σφαίρες. Όσα και τα χρόνια της…
Το βίντεο από υλικό του διαδικτύου και αποσπάσματα από την κινηματογραφική ταινία "17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου".




«Ετσι ως αντικρίζω τα χώματα / ματωμένα, αναρριγώ, / κορίτσια της Καισαριανής / ραντίστε με τριανταφυλλόνερο / τα ηρωικά κορμιά μας».
(Πάνος Ν. Παναγιωτούνης)


Στις 5 του Σεπτέμβρη του 1944, η ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου, εκτελείται από τους χιτλεροφασίστες κατακτητές. Θυσιάζεται στο βωμό της λευτεριάς, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές αντιφασίστες. 
Εγινε θρύλος, ακολουθώντας τον ηρωικό δρόμο των παιδιών της ΕΠΟΝ, που έπεφταν στο «σπίτι - κάστρο» της οδού Μπιζανίου, στην Καλλιθέα: «Πούθε έβγαινε; Απ' τα Νιάτα απ' τη θυσία, / τάχεν η ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική /, να ξαναγράψουν μία παλιά Ιστορία / σε νέα σελίδα ακόμη πιο λαμπρή» (Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη). Τα βλαστάρια που τραγουδούσαν πάντα τον Εθνικό Υμνο: «Χαίρε, ω Χαίρε, λευτεριά...». Ενιωσαν το χρέος τους στη ζωή - και επλήρωσαν τις ιδέες τους, με συνέπεια.
Δεκαεπτά χρόνια έζησε όλο κι όλο η Σπαρτιάτισσα, Ηρώ. Αλλά, ήταν κοπέλα πολλαπλών ταχυτήτων. Εζησε με τους ήχους των λόγων του Ρήγα Φερραίου, «τα δίκαια του Ανθρώπου» και το «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Εδωσε μαθήματα ελευθερίας στους διώκτες της, στον περιβόητο συνεργάτη των χιτλερικών Αγήνορα. Σ' αυτούς που φορούσαν τις γερμανικές στολές - «Ελληνες» - με επικεφαλής τον ταγματασφαλίτη Βάρβαλη - θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φερραίου, λίγο πριν την παραδώσουν στα γερμανικά SS: «Χάνει τα δίκαια του πολίτου, εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται φίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης...».
Αυτή που δόθηκε ολόψυχα στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας απ' τη χιτλεροφασιστική σκλαβιά, με τη ζωή και τη δράση της, ήταν ένα απ' τα πιο μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Στα δεκάξι της, μιλούσε γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά: Ηταν πρώτη στον αγώνα, πρώτη στα μαθήματα... 
Πρώτη σ' όλες τις εκδηλώσεις, ενάντια στους κατακτητές - βρισκόταν - πάντα στις πρώτες γραμμές της σκληρής πάλης. Αψηφούσε τους κινδύνους.Δύο φορές συλλήφθηκε - ξυλοκοπήθηκε - βασανίστηκε, την τρίτη φορά, στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, οι χιτλερικοί, με τα ελληνόφωνα όργανά τους, σπάνε την πόρτα της, στην οδό Βεΐκου 57. 
Την οδηγούν στο άντρο των βασανιστηρίων της οδού Μέρλιν. Η Ηρώ φτύνει κατάμουτρα και μπατσίζει τον «Ελληνα» μεταφραστή. 
Δε μίλησε. Τη στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση και σε συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθανάτων (Ιούλης 1944). Κι απ' εκεί στο ηρωικό Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ανά πεντάδες μπροστά απ' τις κάννες των πυροβόλων. Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της απ' τους φασίστες, για τα δεκαεφτά της χρόνια, για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί... 
Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα. Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρώς Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς, λίπασμα: «Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /, όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου / που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /. Ομως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ / γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /... Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου». (Γιάννης Ρίτσος)

Παναγιώτης Καραβασίλης
_________________
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/09/blog-post_70.html