* μαρξιστικά κείμενα, στοχασμοί, απόψεις, για τα σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα * αναλύσεις * ιδέες * και ότι έχει σχέση με τον άνθρωπο σήμερα...
Γ. Βήχας: «Να ακουστεί η φωνή τριών εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας στην καρδιά της Ευρώπης»

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας



"Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογιάννης

..........Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

Powered By Blogger

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Η αποδόμηση του γερμανικού εργασιακού θαύματος και, μαζί, των εθνοκεντρικών αφηγήσεων


   Ιδέες......     

    του Οδυσσέα Αϊβαλή*



    Η εργασία του Κλάους Ντέρε για το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ «Το γερμανικό εργασιακό θαύμα – Μοντέλο για την Ευρώπη;» είναι επίκαιρη και χρήσιμη – μεταξύ άλλων γιατί δείχνει τα όρια της αντιγερμανικής ρητορικής και της αντίληψης της πολιτικής ως αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Σε λίγες σελίδες αναλύει το «θαύμα» του γερμανικού καπιταλισμού, το οποίο υλοποιήθηκε και συντηρείται με την ένταση της εκμετάλλευσης των γερμανών εργαζομένων, και μέσα από ένα πλέγμα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. Η επίθεση του γερμανικού κεφαλαίου στην εργασία είναι παρόμοια με αυτή που εξαπολύθηκε και στην Ελλάδα, γεγονός που δείχνει και το αδιέξοδο της εθνοκεντρικής αφήγησης - ή, με άλλη διατύπωση, την ανάγκη λύσεων που συμπεριλαμβάνουν όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης.
    Οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην εργασία που υλοποίησε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σρέντερ, το 2003, είχαν ως συνέπεια η Γερμανία να αποκτήσει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε εργαζόμενους-φτωχούς στην Ευρώπη, οι εργαζόμενοί της δηλαδή να αμείβονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σε σύνολο ενεργού πληθυσμού 42 εκατομμυρίων, τα 8 εκατομμύρια υποαπασχολούνται με 400 έως 800 ευρώ τον μήνα. Ενώ λοιπόν το κατά κεφαλήν παραγόμενο προϊόν της χώρας αυξήθηκε στη διάρκεια της περιόδου του ευρώ, από το 2001 κι έπειτα, κατά 30%, ο πραγματικός μισθός βρίσκεται σήμερα κάτω από τα επίπεδα του 1990. Η ανταγωνιστική θέση της γερμανικής οικονομίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διατήρηση των μισθών σε χαμηλά επίπεδα [1].
    Οι μεταρρυθμίσεις Hartz ευνοούσαν τις mini-jobs, δηλαδή τη μερική απασχόληση μερικού χρόνου, και τις midi-jobs, απασχόληση μισού χρόνου. Με μια απλή διαδικασία ένας εργοδότης μπορεί να προσλάβει έναν εργαζόμενο με χαμηλό μισθό, με μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς να εντάσσεται σε συλλογική σύμβαση εργασίας. Από το 2003 έως το 2004 δημιουργήθηκαν 2.000.000 νέες mini-jobs, όπου η πλειοψηφία αφορούσε ήδη απασχολούμενους. Το 2005 δημιουργούνται οι δουλειές με «ένα ευρώ την ώρα» (one euro jobs), επιδοτούμενες θέσεις εργασίας σε κοινωφελείς υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα των πολιτικών απορρύθμισης της αγοράς εργασίας στη Γερμανία ήταν να αυξηθούν οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι/ες, ενώ η ανεργία εξακολουθούσε να αυξάνεται [2].
    * * *
    Η πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι/ες στις οικονομικά ισχυρές χώρες βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στις υπόλοιπες «υπανάπτυκτες» χώρες, έχει την προέλευσή της στις θεωρίες μητρόπολης-περιφέρειας, που διαπερνούν και την Αριστερά. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, οι μισθοί στις καπιταλιστικές μητροπόλεις αυξάνονται ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ οι κοινωνικές αντιθέσεις βρίσκουν τρόπους να διευθετηθούν, χωρίς να αμφισβητείται το κοινωνικό σύστημα. Η ανάπτυξη κάνει δυνατή τη συναλλαγή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και αμβλύνει τους ταξικούς ανταγωνισμούς, επιτυγχάνοντας την κοινωνική συναίνεση [3].
    Απορρυθμίζοντας την εργασία
    Στο πρώτο μέρος της εργασίας του Ντέρε, λοιπόν, περιγράφονται οι μεταρρυθμίσεις της γερμανικής αγοράς εργασίας. Με γνωστά επιχειρήματα, όπως ότι «οι Γερμανοί και οι Γερμανίδες ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους» ή ότι το γερμανικό κράτος ήταν υπερδιογκωμένο (σ. 6), η γερμανική σοσιαλδημοκρατία υιοθέτησε νεοφιλελεύθερες πολιτικές προκειμένου να αποδομηθεί το κοινωνικό κράτος, να εμπεδωθούν η εξατομίκευση και να επικρατήσει η λογική του ανταγωνισμού.
    Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στην Γερμανία δημιούργησαν μια ζώνη επισφαλώς εργαζομένων δίπλα στους μόνιμους εργαζόμενους. Η ζώνη επισφάλειας περιλαμβάνει σήμερα αρκετές κατηγορίες, όπως ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και συμβάσεις έργου, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του εργατικού δυναμικού. Αποφασιστικός παράγοντας για την αποδόμηση της εργασίας από τις επιχειρήσεις και το κράτος ήταν η μεγάλη υποχώρηση της οργανωτικής δύναμης των συνδικάτων. Ενώ λοιπόν ο βαθμός συνδικαλιστικής συμμετοχής ήταν γύρω στο 35% το 1980, το 2013 μειώθηκε στο 18% (σ. 13).
    Οι μεταρρυθμίσεις Hartz επιβλήθηκαν, μεταξύ άλλων, για να αντιμετωπιστεί ο μεγάλος αριθμός των μακροχρόνια ανέργων. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, η ανεργία θα έπρεπε να γίνεται στο εξής αντιληπτή ως προσωπική ευθύνη του ανέργου και να αντιμετωπίζεται ως ατομικό πρόβλημα. Παράλληλα, η μερική εργασία θα μείωνε τυπικά την ανεργία, στην πραγματικότητα όμως θα ανάγκαζε τους μόνιμους εργαζόμενους να πειθαρχήσουν, με την απειλή της πτώσης τους στη ζώνη της επισφάλειας.
    Προκειμένου να γενικευθεί ο ανταγωνισμός, στις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας εισήχθησαν χρηματοπιστωτικά εργαλεία, όπως οι διαδικασίες αξιολόγησης, διατύπωσης στοχοθεσίας και κατάρτισης προϋπολογισμού με συγκεκριμένα κριτήρια. Στην λογική αυτή, αν ο/η άνεργος/η αρνείται τη θέση εργασίας που του προσφέρεται από τις υπηρεσίες απασχόλησης (δημόσιες ή ιδιωτικές), τότε χάνει τμήμα ή ολόκληρο το επίδομα ανεργίας (σ. 15).
    Προσδιορίζοντας την επισφάλεια
    Στο δεύτερο μέρος της εργασίας, ο Ντέρε προσεγγίζει την έννοια της επισφάλειας στην εργασία, τις αιτίες που επιλέγεται ως κεντρική στρατηγική του κεφαλαίου και του κράτους, και τις επιπτώσεις στους εργαζόμενους και στις εργαζόμενες. Μια εργασιακή σχέση είναι επισφαλής όταν δεν παρέχει εισόδημα πάνω από το κοινωνικά αναγκαίο όριο διαβίωσης. Η ανασφάλεια στην εργασιακή δραστηριότητα έχει ως αποτέλεσμα την απουσία νοήματος, την έλλειψη συμμετοχής και αναγνώρισης, καθώς και με την ανασφάλεια στο σχεδιασμό της ζωής (σ. 16).
    Η συνεχής μετατόπιση από τη ζώνη της επισφάλειας στην ανεργία (ζώνη της απένταξης) και η συχνή αλλαγή εργασιακών χώρων, δημιουργούν ευέλικτους φθηνούς εργαζόμενους, με περιορισμένες δυνατότητες για συλλογικές διεκδικήσεις. Με αυτή τη μεθοδολογία κανονικοποιείται η επισφάλεια ως πρότυπο εργασίας για τους νέους εργαζόμενους. Σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη αφήγηση, η μοναδική διέξοδος από το καθεστώς της επισφάλειας είναι ο ατομικός δρόμος των συνεχών επιμορφώσεων και της πειθάρχησης στην εργασία. Όμως ο φόβος επιστροφής στη ζώνη επισφάλειας συνεχίζει να επιδρά και μετά την έξοδο, μετατρέποντας την εργασία σε μια συνεχή προσπάθεια διατήρησης της εργασίας.
    Η επισφάλεια στην εργασία αποτελεί κύρια "μέθοδο" του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε όλη την Ευρώπη προκειμένου να εξασφαλιστεί η διευρυμένη ανάπτυξη και η κερδοφορία του. Η απάντηση των «από κάτω» μέσα από συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις θα καθορίσει τον κοινωνικό συσχετισμό και τη συνέχεια ή μη της επισφάλειας. Τα κοινά προβλήματα των εργαζομένων στις χώρες τις Ευρώπης διαμορφώνουν ένα ευνοϊκό πεδίο ανάπτυξης ταξικής αλληλεγγύης, ώστε να πολλαπλασιαστεί η αποτελεσματικότητα των αγώνων.


    ____________
    Σημειώσεις:
    [2] Philippe Askenazy, Οι τυφλές δεκαετίες. Απασχόληση και ανάπτυξη (1970-2010), εκδόσεις Πόλις.
    ~~~~~~~~~~~~~~~
    http://rednotebook.gr/2015/03/i-apodomisi-tou-germanikou-ergasiakou-thavmatos-ke-mazi-ton-ethnokentrikon-afigiseon-tou-odissea-aivali/

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    Άλλα δημοσιεύματα του Οδυσσέα Αϊβαλή


     
    Διεκδικώντας τα κοινωνικά αγαθά: η συγκρότηση της κοινότητας μέσα στην πόλη
    Ημ/νια: 13/05/2014
    Oι λαϊκές συνελεύσεις με δημοκρατικές διαδικασίες διεκδικούν από τα κάτω τη δημοκρατία που περιορίζει το κράτος, δημιουργώντας κύτταρα άμεσης δημοκρατίας στις γειτονιές. Οι αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι, τα κοινωνικά ιατρεία, οι μορφές μη καπιταλιστικής παραγωγής, οι αγορές χωρίς μεσάζοντες, οι κινηματογραφικές λέσχες, διαμορφώνουν χώρους απεμπλοκής των εργαζομένων από το κεφάλαιο, εκπαιδεύουν στη λογική της οικονομίας των αναγκών και λειτουργούν ως μηχανισμοί παραγωγής και καλλιέργειας της ιδεολογίας των εκμεταλλευόμενων τάξεων
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    My School: Το σχολείο της βιοεξουσίας
    Ημ/νια: 17/04/2014
    ΟΛΜΕ και σύλλογοι γονέων ζητούν να μην τεθεί σε λειτουργία η βάση δεδομένων My School, με την οποία καταγράφεται καθημερινά η ζωή της σχολικής μονάδας: ποιός απεργεί, ποιός απουσιάζει, ποιός συμμετέχει στην κατάληψη, ποιός αριστεύει, ποιός περισσεύει
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Ο Αναγνωστάκης, η πρώτη μεταπολεμική γενιά και η αντι-ήττα
    Ημ/νια: 21/03/2014
    Ο Αναγνωστάκης αναφέρει ότι ο όρος «ποίηση της ήττας» ήταν μια ταμπέλα που εύκολα είχε δοθεί και είχε σφραγίσει ένα μόνιμο τρόπο κριτικής συμπεριφοράς. Η ποίηση της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς περιγράφει την αντιήττα
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Αυταρχικός κρατισμός @2014
    Ημ/νια: 03/02/2014
    Εκτός από την αντιμετώπιση των αντιστάσεων, η αυταρχική αντίδραση του κράτους έχει στόχο την διατήρηση του ακροατηρίου της παραδοσιακής δεξιάς με το δόγμα του νόμου και της τάξης
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Δουλεύεις και η τύχη σου κοιμάται
    Ημ/νια: 02/02/2014
    Πριν από λίγες μέρες οι εργαζόμενοι στην Pizza Fan έβγαλαν μία ανακοίνωση στην οποία περιγράφουν τις συνθήκες εργασίας, με αφορμή το τροχαίο ενός διανομέα και την αντίδραση της υπεύθυνης του καταστήματος. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν αν χάλασαν οι πίτσες και το δεύτερο ζήτημα ήταν να μη καταγραφεί ως εργατικό ατύχημα
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Αόρατοι ή νικητές: η επισφάλεια και το αντιπαράδειγμα της αυτοδιαχείρισης
    Ημ/νια: 14/12/2013
    Η απάντηση των εργαζόμενων τάξεων, από τη στιγμή που το κεφάλαιο θέτει διαρκώς τμήματά τους εκτός παραγωγικής διαδικασίας, χρειάζεται να ενσωματώνει το ζήτημα της λειτουργίας των επιχειρήσεων που κλείνουν από τους εργαζόμενους. Με αυτόν τον τρόπο, σε πρώτη φάση διασώζεται παραγωγικό δυναμικό. Επιπλέον, ένα κίνημα αυτοδιαχείρισης της παραγωγής αμφισβητεί το διευθυντικό δικαίωμα και μπορεί να πάρει χαρακτήρα δυαδικής εξουσίας
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Οι προλετάριοι όλων των χωρών να ενωθούν ή να μην ενωθούν;
    Ημ/νια: 03/12/2013
    Το εθνικό αίσθημα σήμερα μπορεί να έχει προοδευτική μορφή ή οδηγεί στον εθνικισμό; Ο ελληνικός εθνικισμός είναι εθνικισμός των καταπιεσμένων; Δηλαδή η ελληνική αστική τάξη είναι κυρίαρχη ή υποτελής; Κερδίζει ή χάνει μέσα στην κρίση; Αν η εθνική στρατηγική είναι τα Μνημόνια; Υπάρχει σήμερα πεδίο ανάπτυξης εθνικών-απελευθερωτικών αγώνων; Οι εθνικές επιλογές της Αριστεράς στο παρελθόν οδήγησαν σε νίκες ή σε ήττες;
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Βλέπεις Νίκας; Είναι ο ελληνικός καπιταλισμός
    Ημ/νια: 14/11/2013
    Οι εργαζόμενες τάξεις συγκροτούνται όταν υπάρχει πολιτικό κίνημα για την επιβολή του ιδιαίτερου ταξικού συμφέροντος τους ως γενικό κοινωνικό συμφέρον. Καθήκον της Αριστεράς είναι αυτή η συγκρότηση των εργαζόμενων δυνάμεων σε τάξη
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Αντιρατσιστική και διαπολιτισμική εκπαίδευση: να βγάλουμε την ακροδεξιά από το σχολείο
    Ημ/νια: 27/10/2013
    Οι προκαταλήψεις δεν μειώνονται μέσα από την απλή πληροφόρηση για τις πολιτισμικές διαφορές. Χρειάζεται, επιπλέον, η δημιουργία ενός αναλυτικού προγράμματος που επιτρέπει στους μαθητές να ερευνήσουν τους τρόπους με τους οποίους ο ρατσισμός κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Για την απήχηση του φασισμού
    Ημ/νια: 05/10/2013
    Η υπερεκτίμηση του ιμπεριαλισμού και του γεωπολιτικού στοιχείου υποβαθμίζει την ταξική πάλη στο εσωτερικό του κοινωνικού σχηματισμού. Χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος του ιμπεριαλισμού, το διεθνές πεδίο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας δεν καταργεί την αυτονομία των κρατών-κρίκων της αλυσίδας, αλλά κατά κάποιον τρόπο τη σχετικοποιεί και την αναδιοργανώνει
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Σ’ ένα τρόλεϊ στο Περιστέρι: Ο Θανάσης, η ανεργία και τα κοινωνικά αγαθά
    Ημ/νια: 27/08/2013
    Η χρηματική όψη του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος δεν αποτελεί παρά μία μόνο όψη του «κοινωνικού μισθού». Διασφαλίζοντας τη βασική διαβίωση, μετατρέποντας εμπορεύματα σε δημόσια αγαθά, όπως για παράδειγμα καλές και φτηνές δημόσιες συγκοινωνίες, προχωρώντας σε δίκαιη φορολογία, γενικεύοντας το παράδειγμα του «χωρίς μεσάζοντες» στην τροφή, παίρνουμε μια σειρά από μέτρα με γνώμονα τι δικαιώματα έχει κανείς και πώς η κοινωνία ως σύνολο τα διασφαλίζει - και όχι ποια είναι η οικονομική δυνατότητα που έχει καθένας για να καταναλώνει
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Μετατρέποντας τον εργαζόμενο σε «ωφελούμενο»
    Ημ/νια: 22/07/2013
    Το πείραμα του ωφελούμενου εργαζόμενου έχει διπλή απεύθυνση: αφενός προσφέρει 35.000 δωρεάν εργαζόμενους στις επιχειρήσεις χωρίς δυνατότητα εργασιακών διεκδικήσεων και, αφετέρου, διαπαιδαγωγεί ένα μεγάλο κομμάτι νέων εργαζόμενων στη λογική της επιδοματικής εργασίας με την οποία δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές βιοτικές τους ανάγκες
    » Aναλυτικά
     
       
     
     
    Μερικές σκέψεις με αφορμή το συνέδριο
    Ημ/νια: 12/07/2013
    Καμία αριστερή πρόταση κοινωνικού μετασχηματισμού και εξόδου από την κρίση δεν μπορεί, κατ΄ αρχήν, να υπάρξει, εάν δε βάζει στο κέντρο της ανάλυσής της την διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατικών τάξεων, των ανθρώπων που φτωχοποιούνται και περιθωριοποιούνται, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη, ευρωπαϊκή και παγκόσμια, κλίμακα.
    » Aναλυτικά

    Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

    Δημήτρης Μπάτσης - "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα"


    Ότι ο  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο:






    εδώ μπορείτε να διαβάσετε σε ψηφιακή μορφή το βιβλίο του Δημήτρη Μπάτση.

    https://www.scribd.com/fullscreen/192126286?access_key=key-148kuj7nanprkxrcm5un&allow_share=true&escape=false&view_mode=scroll

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


    Ο Νίκος Μπελογιάννης στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ, μαζί με τρεις συντρόφους του, τονΔημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη και τον Νίκο Καλούμενο στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί και εκτελούνται δια τυφεκισμού.
    Ακολουθεί ο πρόλογος του Δημήτρη Μπάτση από το βιβλίο του Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, εκδ. Κέδρος, όπου -εκτός των άλλων- αποκαλύπτεται για πρώτη φορά η λεγόμενη “Σύμβαση Cooper” η οποία υπογράφτηκε το 1940 κι έληξε τον Δεκέμβρη του 2010. Επίσης, ένα αυτοβιογραφικό κείμενο της συζύγου του, από το βιβλίο της Βαρύτατο τίμημα (1941-1952), Εκδ. Δωδώνη.

    «Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
    Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό.
    Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.
    Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθήσει και σ’ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.
    Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.
    Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.
    Δημήτρης Μπάτσης
    Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»
    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    “Στο έργο του κ. Μπάτση, με σαφήνεια και απλότητα που πραγματικά αιχμαλωτίζουν,αναπτύσσονται οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Δίνονται τα συμπεράσματα των τεχνικών μελετών, αναφορικά με την ύπαρξη των προϋποθέσεων, δηλαδή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, διατυπώνονται κρίσεις για την αξία των αριθμών που χαρακτηρίζουν τον όγκο των αποθεμάτων και το ενεργειακό δυναμικό. […] Κόστος, τιμή και κατανομή της ηλεκτρενέργειας γίνονται αντικείμενο λεπτολόγου διερεύνησης και το ενεργειακό βρίσκει τη λύση του στο πλαίσιο της λαϊκής ανοικοδόμησης.
    […] Η βαρειά βιομηχανία σαν βασικός συντελεστής στην εσωτερική συγκρότηση και οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας είναι η κύρια οικονομική θέση του έργου”.
    (Ν. Κιτσίκης, από τον πρόλογό του στην πρώτη έκδοση, Μάιος 1947)

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


    Λίλιαν Μπάτση: Ο Δημήτρης, η Λυδία λίθος μου

    “Μια μέρα τσακώθηκα άσκημα με το βλάμη μου, τον είπα “Ηπειρώτη σουβλερομύτη και κακόν“. Κι αυτός με στόλισε ανταξίως. Και πάλι φύγαμε και πήγαμε μαζί στου Λουμίδη. Όταν φτάναμε εκεί εγώ δεν ήμουνα πια η φλύαρη φρεσκοδιανοούμενη, παρά καθόμουνα μουγκή γιατί ξαφνικά σκυλοβαριόμουν με όλη την παρέα και περίμενα ανυπόμονα την ώρα που θα ‘φτανε ο Δημήτρης.

    Του διηγόμουνα τα βιώματά μου στην ξενιτιά, τις νοοτροπίες των ανθρώπων που είχα γνωρίσει και του έλεγα πως είχα αλλάξει πάρα πολύ στο διάστημα των τεσσάρων χρόνων του εξωτερικού και πως είχα δει ότι υπάρχουν γνώσεις που σε τραβούν πάρα πολύ και πως λογάριαζα μάλιστα να πάω στο Ινστιτούτο Morgan στην Αμερική να ειδικευτώ στη γενετική. […]

    Του ‘λεγα ακόμη πως ίσως να καθόμουνα εδώ προς το παρόν να δουλέψω στο Ινστιτούτο Παστέρ για ένα διάστημα, αλλά πως δεν είχα ακόμη αποφασίσει τι θα κάνω και πως ο πατέρας μου ήτανε σύμφωνος να κάνω ό,τι θέλω. Κι εκείνος πάλι μου ‘λεγε τα σχέδιά του για το μέλλον, πως παρόλο που δούλευε σκληρά και είχε και τον “ΑΝΤΑΙΟ” να εκδίδει, φρόντιζε να τα καταφέρει να ξεφύγει για ένα διάστημα και να γράψει ένα άλλο βιβλίο που είχε κατά νου. […]

    Ο Δημήτρης έγινε για μένα “η Λυδία λίθος” όπου τα γεγονότα της ζωής μου αποχτούσαν ή όχι αξία. Μόνον όταν τα συζητούσαμε μαζί ένιωθα πως υπήρχαν. Η σκέψη του είχε αρχίσει να χρωματίζει τη ζωή μου. Έλεγα πάντα: “Tι θα πει άραγε ο Μίμης γι αυτό;” Και προσπαθούσα να βάλω στο μυαλό του και την κρίση του να δουλέψει για μένα. Μ’ είχε με λίγα λόγια αφάνταστα επηρεάσει. Τα σχέδια και οι σκοποί της ζωής μου δεν με απασχολούσαν πια. Είχαν απαλειφθεί από τη σκέψη μου και το μόνο που ζούσα μέρα και νύχτα ήταν η καινούργια εμπειρία. […]

    Κατά τις 8 το πρωί της Κυριακής 30 του Μάρτη χτύπησε το τηλέφωνο και με ξύπνησε. Ήταν μες στην κάμαρά μου. Το σήκωσα. Ήταν η κυρία Νάζου, γιαγιά ενός παιδικού μου φίλου.
    – Τους σκότωσαν, τους σκότωσαν, μου λέει.
    – Ποιους;
    – Το Δημητράκη και τους άλλους, τους σκότωσαν, σκότωσαν και το Μπελογιάννη κι άλλους δυο ακόμα.“

    Απόσπασμα από το βιβλίο της Λίλιαν Μπάτση“Βαρύτατο τίμημα (1941-1952)” Εκδόσεις Δωδώνη, 1981.
    lydia-lithos-moy-lilian-mpatsi

    .Η Ελλάδα θα βρεθεί κάτω από τον έλεγχο του διεθνούς μηχανισμού στήριξης λίγους μήνες πριν λήξει η ισχύς της σύμβασης τον Δεκέμβρη του 2010.
    Μια ακόμα διαβολική σύμπτωση?
    Μ’αυτή η σύμβαση τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδας, καθώς κι ο υδάτινός μας πλούτος, τίθονταν υπό την αιγίδα ενός «Αμερικανικού consortium εταιρειών»!
    Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης(της εν λόγω σύμβασης) ήταν να τουφεκιστεί ο Μπάτσης, μαζί με τον Μπελογιάννη!
    Από τους 12, που ήταν για «τουφέκι», επέλεξαν μόνον 3, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Μπάτσης!
    Κανείς πρωθυπουργός και καμμιά κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε ποτέ με τον εντοπισμό και την εξόρυξη ορυκτών, στην Ελλάδα.
    Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, λ.χ. με σίδερο-χρώμιο και νικέλιο και δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα!
    Πολλά χρόνια αργότερα, απο την πρώτη αποκάλυψη του Δημήτρη Μπάστη στις σελίδες του βιβλίου του, στις μέρες μας, για την ακρίβεια σε ειδική διάλεξη με θέμα: H βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, η οποία διοργανώθηκε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΑΠΘ, ο κεντρικός ομιλητής αναρωτήθηκε “πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή την στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία, όταν διαθέτει όχι μόνον όλες τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σ’αφθονία, αλλά και για ορισμένα απ’αυτά , είναι η μοναδική παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση..”
    Σύμφωνα λοιπόν με τον ομιλητή η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευθεί τα εξής “στρατηγικά ορυκτά”: Λιγνίτη, αλουμίνιο, βωξίτη, μαγγάνιο, νικέλιο, Σμηκτίτες, μαγνήσιο, χρωμίτη και ουράνιο.
    Αναλυτικά:
    1. Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που άν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια απ’ την εισαγωγή πετρελαίου.
    2. Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.
    3. Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.
    4. Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.
    5. Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
    6. Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
    7. Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46 τοις εκατό της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
    8. Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
    9. Ουράνιο: Τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη.
    Ακόμα:
    Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
    Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, που περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο! Μια απόρρητη έκθεση, που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/02/1996, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
    Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμήθηκε η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου κι άλλων σπανίων μετάλλων, για δορυφόρους και πυραύλους.
    Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου, που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16 τοις εκατό, καθώς και άλλα σπάνια ορυκτά, όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.
    Αναφέρεται μόνον για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου στον κόσμο. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά του 1998 είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο!
    Τα συμπεράσματα για τον βαθμό υποτέλειας όλων των ελληνικών κυβερνήσεων απο την εποχή του Ι.Μεταξά μέχρι και σήμερα, δικά σας!


    Η σύμβαση cooper
    Παραθέτω εδώ τις συμβάσεις με την εταιρεία COOPER και τους αντιπροσώπους της στην Ελλάδα: 
    1. ΦΕΚ Α’ 65/17.2.1940, Αναγκαστικός νόμος 2220/1940, «Περί κυρώσεως συμβάσεως δια την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού», download από LINK (αν δεν δουλεύει ο σύνδεσμος, βάλε στοιχεία ΦΕΚ στο Εθνικό Τυπογραφείο)
    2. ΦΕΚ Α’ 481/30.10.1936, Βασιλ. Διάταγμα «Περί παροχής αδείας επί προθεσμία δια την εκπόνησιν μελέτης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων δια την εκμετάλλευσιν των πτώσεων των ποταμών Αλιάκμονος και Αχελώου και των χειμάρρων Μόρνου και Φείδαρι», download από LINK

    Παραθέτω επίσης περιληπτικά ιστορικά στοιχεία για τη λίμνη των Κρεμαστών του Αχελώου, όπως τα περιγράφει ο Ν. Τσαβαλιάς εδώ: LINK

    Από τα επίσημα και δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει ότι πράγματι η σύμβαση με την COOPER αφορούσε στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου. Από την παραπάνω σύντομη αφήγηση του Ν. Τσαβαλιά δεν προκύπτει ότι η εταιρεία Cooper είχε περαιτέρω ανάμιξη στο έργο. Την εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου την έχει η ΔΕΗ. 
    Επιπλέον, όσον αφορά στον ορυκτό πλούτο στην Ελλάδα, από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει εταιρεία Cooper που κάνει ή έκανε ποτέ εκμετάλλευση ορυκτών. Οι περισσότερες μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες ήταν Ελληνικότατες (με εξαίρεση την Πεσινέ – που και αυτή σήμερα είναι Ελληνικών συμφερόντων). Εκτός και αν πιστεύεις ότι πίσω από τη ΔΕΗ, τη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη, το Σκαλιστήρη, το Μπάρλο, τους Βωξίτες Παρνασσού κλπ. κλπ. ήταν η Cooper με «μυστική συμφωνία» (τόσο μυστική που ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν).
    Το αστείο είναι ότι η εταιρεία του Hugh Lincoln Cooper, που ήταν εξειδικευμένη στα υδροηλεκτρικά φράγματα, παρείχε τις υπηρεσίες της και για τον Στάλιν (αυτό βέβαια, διέφυγε προφανώς της προσοχής των «αρμοδίων»). 
    Οι σχετικές πηγές εδώ: 
    1. Hugh Lincoln Cooper, 1865 – 1937 ( http://www.asce.org/…x?id=2147487347
    2. Time Magazine, 17.6.1929 ( http://www.time.com/…,723746,00.html
    προσοχή, ο σύνδεσμος αυτός δεν έχει εγγυημένη ασφάλεια


    Η «σύμβαση cooper» είναι ο Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Β’/17.02.1940).


    Για τις αμφισβητήσεις επί της σύμβασης COOPER θέλω να επισημάνω ότι δεν είναι τόσο αθώα όσο παρουσιάζεται. Μέσα στά άρθρα του αναγκαστικού νόμου 2220/1940 -κατά την άποψή μου- υπάρχει και μία δεύτερη σύμβαση η οποία αναφέρεται σαφώς στην εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου και στην ίδρυση συναφών βιομηχανιών. Στα άρθρα που αναφέρονται στην σύμβαση που αφορά στην κατασκευή και εκμετάλλευση υδροηλεκτρικού έργου, υπάρχει σαφής αναφορά σε αυτό. Σε άλλα υπάρχει μία επιτηδευμένη γενικότητα, ενώ όπου εξυπηρετεί την ανάδοχο εταιρία υπάρχει σαφής αναφορά σε ορυκτό πλούτο και μεταλλεύματα.
    Οι επίμαχες αναφορές είναι στα παρακάτω άρθρα και εδάφια της σχετικής σύμβασης -αναγκαστικού νόμου 2220/1940 του ΦΕΚ 65/Β/ 17-2-1940: Στο Α Μέρος της Σύμβασης, Κεφάλαιο Ι΄άρθρο 1 παράγραφος 1, εδάφιο (στ) σελ. , Στο Β΄Μέρος της σύμβασης, άρθρο 52 σελ. 421), άρθρο 56 παράγραφος 1 (σελίς 422) και άρθρο 56 παράγραφοι 4 & 5 (σελ. 422), πάλι στο Α΄Μέρος της Σύμβασης, άρθρο 30, παράγραφοι 1 και 5 (σελ. 412).

    ________________